Asu przykicała

Imię i nazwisko: Asuma von Wettin
Pseudonim: Znana powszechnie jako Fortuna, dla znajomych Asu
Ranga: Pirat
Rasa: Ceber
Opis postaci:
Asu bardzo łatwo jest rozpoznać w tłumie, bo kto by nie zauważył nienaturalnie różowych włosów, krwisto czerwonych oczu, idealnie jasnej cery i do tego białych uszu króliczych? Może by tak nie zwracała na siebie uwagi gdyby nie ten dość oryginalny kolor włosów. Spora część osób uważa ją za wiedźmę, jednak nikt nie próbował ją spalić na stosie. Prawdopodobnie przez tytuł szlachecki, który posiada. W końcu wywodzi się z innego królestwa i jej rodzina jest tam szanowana. Asuma w miastach jest ubrana tak jak powinna się ubierać białogłowa na lądzie, chociaż kiedy ma gorszy dzień to czasami można zauważyć ją w dość nietypowym stroju jak na kobietę. Mimo iż nie przepada za kobiecymi strojami to posiada dość duży kufer pełen najróżniejszych strojów z różnych zakątków świata. Jednak na statku jest to całkowicie inna osoba, która chodzi w spodniach z szablą przy boku i koszulach. Tam nie ma podziału na mężczyzn czy kobiety, bo wszyscy mają to samo zadanie.
Tak zwana Fortuna jest dość zagadkową osobą. Jej charakter jest dość trudny do określenia, ale czego można się spodziewać po istocie, która rabuje statki i bez cienia skruchy morduje ich załogę. Do tego w końcu to jest ceber z króliczymi genami – a króliki nie są ufne. Jednak zazwyczaj można zauważyć, że na lądzie zachowuje się jak przystało na nosicielkę zagranicznego szlacheckiego tytułu, lecz czasami jej nerwy już nie wytrzymują i czasami zdenerwowana może się wydrzeć, wdać się w bójkę lub najprościej upić. Jednak zazwyczaj to wszystko odbywa się w towarzystwie kamratów. Natomiast na morzu dorównuje charakterem starym wilkom morskim.
Biografia:
W szlacheckiej rodzinie w królestwie, w którym śnieżny puch był obecny w życiu mieszkańców od zawsze, urodziła się dziewczynka. Kiedy podano ją wycieńczonej porodem matce nastąpił szok wśród mieszkańców zamku - głowę nowonarodzonej ozdabiały fioletowe włosy oraz królicze uszy. Natychmiastowo zostały rzucone oskarżenia zagranicznemu laborantowi, który zajmował się Panią podczas ciąży, że podawał jej mikstury, które miały zaszkodzić dziecku. Jednak wśród mieszkańców wioski przynależnej rodowi Wettinów, szły plotki o starej legendzie, która brzmiała tak:
„Młody Panicz Samuel von Wettin, który zasłynął wielką odwagą podczas wojny z ludem władającym ogniem, otrzymał od swojego Władcy ziemię oraz tytuł. Na owej ziemi gleba, skały, drzewa i zwierzęta nie zaznały niczego z ludzkiej ręki. Wszystko wokół było takie, jakie Bóg przykazał. Panicz wysoce zadowolony z miejsca, w którym planował założyć kolebkę swojego rodu postanowił wybrać się na polowanie. Przejechał na swoim rumaku gęste lasy swej posiadłości, kiedy nagle zauważył na śniegu niesłychanie pięknego królika. Widząc jak sierść zwierzęcia pięknie pobłyskiwała w świetle słońca unosząc nad nim jakby różową aurę, postanowił go złapać, a futro podarować kobiecie, w której się zakocha. Bez chwili namysłu sięgnął po łuk, jednak królik słysząc napinanie się cięciwy zaczął uciekać. Zaskoczony Samuel szybkością czworonoga popędził konia, aż w końcu znalazł się na wzniesieniu, z którego było widać całą ziemię, która do niego należała. Zauroczony widokiem zsiadł z konia i przypadkowo zauważył ślady królika, które prowadziły do jego nory. Sięgnął po sztylet i zaczaił się na zwierze przy jego kryjówce. Minęło parę godzin nim uszy królika wyłoniły się z nory. Szlachcic chwycił je i jednym dźgnięciem zabił stworzenie. W tym samym momencie z lasu wyszła stara kobieta:
- Panie czymże zawinił Ci ten królik? – Spytała podchodząc bliżej.
- Niczym.
- Więc czemu go zabiłeś?
- Ponieważ jego futro jest doskonałym prezentem dla kobiety, którą pokocham. – Odpowiedział wysoce zadowolony ze swojego czynu.
Staruszka spojrzała na młodego Panicza z pogardą i wzięła w dłonie śnieg zabarwiony krwią:
- Ten królik był patronem tej ziemi. – Syknęła – Żył tutaj od stek lat, a ty głupcze go zabiłeś z własnej zachcianki! – Krzyknęła i rzuciła w niego śniegiem – Przeklinam ciebie i wszystkich twoich potomków! Dziewczynka, która się narodzi na tej ziemi będzie tym królikiem, którego zabiłeś! – Po czym kobieta nagle zniknęła.
Samuel von Wetlin na tym wzgórzu wybudował swój zamek, jednak w jego murach nigdy nie narodziła się żadna kobieta, jednak na cześć owego zwierzęcia w herbie rodziny znajduje się biały królik na czerwonym tle.”
Nic dziwnego, więc, że zaczęto mówić, iż klątwa starej kobiety właśnie się spełniła. Niektórzy dodawali, że owa dziedziczka tej ziemi zginie podobnie jak królik z legendy. Rodzice przerażeni tym zakończeniem nie pozwalali opuszczać swojej córce murów zamku. Dziewczynka od małego była uczona etykiety dworskiej, praw, jakie panują w ich kraju, handlu oraz zarządzania ziemią. Jednak Asu w wolnych chwilach przesiadywała w bibliotece czytając książki o podróżach po niezmierzonych ocenach. Kiedy skończyła 10 lat jej matka umarła i została sama z ojcem. Udało jej się ubłagać go by nauczył jej fechtunku, tłumacząc się, że powinna w razie niebezpieczeństwa umieć się bronić. Nie minęło nawet 5 lat kiedy w władaniu szablą była lepsza od ojca, więc chcąc ciągle się doskonalić wyzywała na pojedynek każdego mężczyznę, który się pojawił w murach zamku. Szybko się wycwaniła i dała warunek, że poślubi tego mężczyznę, który ją pokona. Wszystko toczyło się jak w jakiejś legendzie, jednak jedno wydarzenie wszystko popsuło. Otóż pewnego dnia pojawił się posłaniec, który poinformował, że krewny od strony matki zażądał spotkania się ze swoją siostrzenicą. Po długich rozmowach, postanowiono spełnić to żądanie i Asuma pojechała do miasta położonego nad morzem. Zachwycona tym wszystkim, co tylko spotykała w książkach była wdzięczna, że poseł pojawił się w bramie zamku. Jednak okazało się, że owy krewny zmarł dzień po wysłaniu gońca i zostawił po sobie list. W tym liście były opisane różne przygody, jakie spędził na morzu oraz adres pewnego kapitana, do którego miała się stawić. I właśnie w ten sposób znalazła się na pirackim okręcie, rezygnując z życia, które dotychczas prowadziła, ponieważ zakochała się w morzach i oceanach.

Sory za to, ale nie miałam weny... Nawet galaretka mi nie pomogła D: