Imię i nazwisko: Nikolai Krieg
Pseudonim: ... raczej nie ma.
Ranga: Włóczęga.
Rasa: Przeklęci, wilkołak.
Opis postaci: Nikolai wygląda jak normalny człowiek. Młody, przystojny, wysportowany mężczyzna i tyle. Jednak nie jest normalny, wręcz przeciwnie. Z wyglądu generalnie nie wyróżnia się niczym. Ma jasnawą karnację. Włosy zazwyczaj ma rozpuszczone, z przodu są one nieco krótsze niż z tyłu, są brązowe z ciekawym srebrnym błyskiem. Oczy ma duże, koloru jasnoniebieskiego. Jest dość wysoki, ale dokładnie to on nie wie ile ma. Jest również zadziwiająco chudy, mimo tego, że je tyle co - a może i więcej niż przeciętny człowiek. Najchętniej je mięso z kurczaka, nienawidzi warzyw, ale jagody mogą być. Ma dziwny problem z wymową, nie potrafi wymówić "ś" lub "sz" ani "w", zamiast tego mówi "s" i "v". Ubiera się zwyczajnie, woli założyć coś wygodniejszego i nie wyróżniać się zbytnio. Nikt nie wie, dlaczego on tak unika kontaktu z innymi. Pewnie dlatego, bo nie chce, żeby ktoś odkrył jego tajemnicę. W sumie to on ma wiele tajemnic. Również nie wiadomo skąd on ma ubrania, jedzenie i inne rzeczy, skoro nie ma domu. Tak samo tylko on wie, skąd ma pieniądze. W sumie... on gdzieś znika w nocy, pojawia się znowu w mieście dopiero nad ranem, a czasami znika na całe tygodnie. Podobno ukrywa gdzieś swój skarb, i znika w nocy żeby go pilnować przed złodziejami. Podczas pełni księżyca jego wygląd gwałtownie się zmienia. Oczy dalej ma niebieskie, ale już nie są ludzkie - przypominają oczy wściekłego psa. Całe jego ciało pokryte jest rzadką sierścią, kolorem identyczna do jego włosów. Ciało jego wydłuża się, przez co wygląda na jeszcze chudszego niż jest. Kły oraz paznokcie również są dłuższe i o wiele ostrzejsze. Uszy są spiczaste a kręgosłup wydłuża się, przez co pojawia się u niego kościsty ogon. Na głowie, wzdłuż kręgosłupa oraz na ogonie gęściej rośnie sierść.
Niewiele osób potrafi powiedzieć coś o charakterze Nikolai. Wygląda na wesołego, nieco roztrzepanego. W rzeczywistości tak nie jest. Potrafi zmylić innych swoim zachowaniem, żeby ich wykorzystać. Właśnie takim sposobem zdobywa to, czego chce. A inni nawet nie zorientują się. Nienawidzi siebie oraz innych za to, kim jest, jednak gdy jest człowiekiem potrafi się opanować.
Biografia: Urodził się daleko od stolicy, prawie na granicy z Ansbach. Od urodzenia jednak było coś z nim nie tak. Urodził się w nocy, gdy księżyc był w nowiu. To niby nie było dziwne... Ale jego rodzice, których w sumie nie znał, wyczuwali, że coś jest nie tak. Matka krzyczała, żeby go zabić, jednak jego ojciec nie chciał na to pozwolić, gdyż od dawna marzył o tym, by mieć syna. Do tej pory bowiem udało im się mieć tylko córki, Nikolai był ich siódmym (tak, siódmym!) dzieckiem i jedynym synem. Więcej nie mieli. Oczy miał wielkie, niebieskie, ciekawe świata, ale jego rodzina cała miała brązowe. Włosy miał już prawie takie same jak oni, tylko miały dziwny srebrny błysk. I nieważne ile jedzenia by dostał, i tak był okropnie chudy i wciąż głodny. Jednak jego ojciec nie zamierzał go oddawać ani zabijać, mimo tego, że matka przez niego popadła w depresję. Oprócz tego co miesiąc, gdy była pełnia księżyca, młody Nikolai odczuwał okropny ból na całym ciele. Tak straszny, że nie mógł wytrzymać. Nikt nie wiedział co mu jest, nawet lekarze. Dopiero gdy miał dziesięć lat podczas pełni nastała transformacja. Wtedy, nie rozumiejąc co się dzieje i odczuwając ten sam ostry, palący ból zabił swoich rodziców i starszą o trzy lata siostrę. Potem uciekł, zostawiając wszystkie swoje rzeczy oprócz małego sztylecika, którego dostał od ojca gdy miał 7 lat. Parę dni później, gdy zamienił się z powrotem w zwykły człowiek zrozumiał co zrobił. Śmierć matki nie obchodziła go, jednak znienawidził siebie za to, że zamordował ojca. Uciekał dalej, przekonany, że wszyscy wiedzą o tym co zrobił, kim jest. Podczas każdej pełni uciekał od ludzi, nie chcąc nikogo skrzywdzić, cierpiąc. Dzień przed pełnią łapał go ból, na całym ciele. Jakby ktoś go podpalił od wewnątrz i łamał mu wszystkie koście. Wtedy wiedział, że zostało mu tylko parę godzin na odizolowanie się od innych. Więc przez następne długie lata żył samotnie w dzikich lasach. Podchodził do ludzi tylko wtedy, kiedy czegoś potrzebował, kiedy wiedział, że nic im nie zrobi. Ale on nie był żebrakiem, o nie! Miał swoją dumę. Jednak życie w samotności źle mu oddziaływało na psychice. Nienawiść do siebie się pogłębiła, tak samo nienawiść do wszelkich magicznych istot oraz, po jakimś czasie, do innych "normalnych" ludzi. Jednak wszystkie te emocje chował głęboko w sobie. Po jakimś czasie coś go zaprowadziło do stolicy, sam nie wiedział co. Uważał, że tam ktoś mu pomoże, o ile to w ogóle możliwe. Od paru lat tam mieszka, jednak cały czas unika ludzi.
Galaretka jest niedobra >:I
Indeks 
