Ciemna aleja

Kiedy dostała liścik zaciekawiło ją skąd ta informacja pochodzi i czy na pewno jest prawdziwa. W końcu może to być jakaś podpucha ze strony przestępcy. Jednak uznała, że nie zaszkodzi to sprawdzić i postanowiła się wybrać w opisane miejsce w liściku.
Szła aleją i ziewała, dopiero co wstała i jakimś cudem nie zaspała. W końcu na ladzie miała taką prawdziwą okazję do spania. Trochę ją zdziwiło, że panowała w takim miejscu cisza, w końcu zawsze tu się roiło od podejrzanych typów. Chcąc mieć pewność stanęła w miejscu i wsłuchiwała się w ciszę, już miała iść dalej kiedy do jej uszu doszedł dźwięk kroków. Więc nie była sama, a co się uśmiechnęła. Teoretycznie nic jej tu nie groziło ze strony gildy złodziei bo sama była jej członkiem, a z innymi podejrzanymi gośćmi musiała sobie sama radzić. Założyła kaptur by nie rzucać się tak w oczy, bo w końcu nie ma to jak biel uszu i powoli ruszyła. Po chwili ujrzała jakąś wysoką postać i sama się do siebie uśmiechnęła. Nie miała zamiaru zaczynać rozmowy lub go zaczepiać, po prostu była ciekawa kim jest ten tajemniczy osobnik i co takiego może zrobić.

Młody Nightray, który w rzeczywistości nie był jednak taki młody na jakiego wyglądał, powoli wkroczył na ulicę. Ręke trzymał na rekojeści swojego jakże pięknego miecza i bardzie się rozglądał. Był łowcą głów, a ponieważ dostał anonimowy liścik o jakiś bandytach, postanowił to sprawdzić. Traf chciał, że Alex nie odstępywała go na krok, dlatego... przybył tu z nią. I to właśnie o nią martwił się najbardziej. Nie o siebie, nie o złodziei. O nią. Dlatego szła teraz za nim, a on starał się nie przeoczyć żadnego szczegółu. Uwagę swoją zwracał przedewszystkim na dziwnie zachowujących się ludzi. A co go najbardziej zaszkowało? Fakt, iż Asu, którą spotkał wcześniej na Alei Wilków, również tu była. Poznał ją z daleka, bo jak że nie mógł zauważyć tych jej króliczych uszu? Nie miał jednak zamiaru do niej podchodzić, narazie śledził ją z ukrycia, oraz człowieka, który przed chwilą ją minął.
-Alex, ciiiiiiiiiiiii.. Nie odchodź za daleko odemnie....-mruknął do niej przez ramię. Właściwie wstydził się mówić takie rzeczy, bo brzmiało to bardzo dwu znacznie. Ale nie czas na takie rzeczy!

//Przepraszam za zpóźnienie, zawal roboty z innym forum S:

Ten ktoś miał czelność otrzeć się o jej ramię i nie przeprosić. Zdenerwowało ją to więc stanęła i się obróciła na pięcie lecz go nie zobaczyła. Jednak jej uszy mówiły jej, że dalej jest w okolicy tylko zszedł w boczną uliczkę. Musiała przyznać, że ten osobnik ją zaintrygował i myśląc czy ma coś do zrobienia szła jego tropem. Uśmiechnęła się na myśl o tym, że jej uszy są dość przydatne w takich sytuacjach. Stanęła przed wejściem w ciemną uliczką:
- Szabla - Szepnęła a w jej dłoni pojawiła się wypowiedziana broń.
Nie wiedziała kim ta osoba była i czy to na pewno ten rabuś, ale musiała być przygotowana na wszystko. Szablę trzymała tak, że materiał płaszcza ją doskonale maskował. Jeszcze raz rozejrzała się po alejce bo była pewna, że coś usłyszała. Jednak postanowiła to wyjątkowo olać i pójść tropem owego mężczyzny, który ją tak zaintrygował. Weszła do ciemnej uliczki i wytężając wzrok szła przed siebie mocno ściskając rękojeść szabli.

Nie ma za co <3 O Pheam! Jakże się ciesze, że nie jestem tu sama ; ; Danke <3

Eh. Przygoda, tak?
W sumie nie była zbytnio zachwycona łapaniem przestępcy.. Wiecie.. Źli ludzie to źli ludzie. Ale Pheam tak bardzo chciał iść, że nie była w stanie go powstrzymać. Eh.. Faceci~. Oczywiście, nie mogła mu pozwolić iść samemu, dlatego teraz panna Allexelle dzielnie maszerowała za swoim sługą. Albo nie raczej sługą, a towarzyszem. Określenie "sługa" budowało jakiś dziwny dystans, którego dziewczyna starała się uniknąć.
- ...
CO ON NA NIĄ CICHA >< ?!?!
C-co to ma być!? Oh, ale miała ochotę mu nagadać, tak, że by raz na zawsze zapamiętał - na Alex się nie cicha! Niestety, sytuacja nie pozwalała na prawienie kazań chłopakowi, więc kobieta musiała się zadowolić wbijaniem mrożącego wzroku w jego plecy.
Co do całej sytuacji.. Bacznie obserwowała otoczenie - za nimi, pod nimi, nad nimi, koło nich - starając się poruszać jak najciszej. W razie czego, mogła zamienić się w nietoperka i odlecieć! Choć to raczej ostateczność, bowiem nie chciała opuszczać Pheam'a, jak i zdradzać swej rasy. Tak więc wcześniej by wystąpił jakiś podmuch, który by przybił przeciwnika do ściany, a dopiero ostateczności nietoperz.
Póki co.. Cicho-sza, nas to nie ma~~..

Co tu robił sam przywódca gildii złodziei? Otóż miał dosyć narzekań pewnej grupy, że jakiś osobnik grasuje w ich rewirze i do tego zwraca na siebie uwagę, więc sam postanowił zbadać tą sprawę. Na jego szczęście doszła do niego informacja od jakiegoś anonima gdzie owy rozbójnik ma się ponoć znajdować. A więc od razu po odczytaniu wiadomości chwycił za miecz, który przyczepił do pasa i biorąc płaszcz wyszedł ze swojej kwatery. Widząc, że księżyc tak jasno świeci uznał, że jest to dość zła pogoda na rabunek. Na! Słyszał też, że w noce kiedy księżyc jest w pełni nie powinno się rabować bo ponoć, sam Bóg to widzi i ukarze każdego kto popełni przestępstwo. Niby to jest taka bajka, a jednak spora część złodziei w to wierzy. Cicho westchnął i założył płaszcz. Po chwili znalazł się w wspomnianej alejce i nie był tu sam. Widocznie nie tylko on dostał wiadomość. Jednak najbardziej zaciekawiła go postać Asu, która znikała w wejściu do uliczki. Mimo iż miała na sobie kaptur to jednak nie udało jej się zbyt ukryć tych fioletowych włosów. A jak przystało na przywódcę znał Asu. Nawet miał się w najbliższym czasie z nią spotkać w celu rozmowy o ostatnim pobycie na morzu jej załogi. Wiadomo chodziło o podział łupów, które zdobyli wtedy. Z uśmiechem poszedł za nią, nie miał zamiaru się skradać bo jeszcze by niechcący na niego zamachnęła, a tego nikt nie chciał. Więc delikatnie chwycił Asu za ramię zmuszając ja do tego by stanęła:
- Chyba to nie twoja działka... - Szepnął i puścił ją - Jednak nie mogę pozwolić byś zajmowała się tym na własną rękę, więc pozwól, że będę Ci towarzyszył. - Ciągle szeptał.
Dobrze wiedział, że umiejętności Asu mogą się przydać. Nie miał zamiaru z nią w pełni współpracować. Bardziej mu zależało na chwilowym towarzystwie do póki nie znajdą tego całego przestępcę, wtedy postara się by Asu nie mogla się zająć jego schwytaniem. W końcu nie powinna się mieszać w sprawy tak zwanych szczurów lądowych.

Chędożeni złodzieje, szlachta, smoki, króliczki playboya. Przypominało to nieco karnawał chaosu, a co to za trupa cyrkowa bez atlety łamiącego miecze za pomocą zębów? No więc należy przyznać że Dagora nie mogło tu zabraknąć.
Pojawił się w nietypowy dla siebie sposób, w ogóle nie zwracał uwagi. Jak prawdziwy krasnolud ninja - nie, to nie żart. Nikt nigdy nie widział krasnoluda ninja bo te skurwiele ukrywają się tak dobrze. I mimo że pod stu pięćdziesięcio kilogramowym krasnoludem niemal trzęsła się ziemia, to zachowywał spokój. Udawał takiego małego szarego przechodnia. Nie wychylał się z tłumu.
No, może troszkę. Ale czy pięć osób podążających za jednym złodziejem mogło ujść czyjejś uwadze? Raczej kurwa nie.
Dagor co najciekawsze nawet nie miał ze sobą broni. Narzucił na ramiona czerwony płaszcz, ze złotymi frędzlami przypominający jakąś ciekawą kotarę. Poza tym był pół nagi na nogach miał płócienne spodnie i kute buty.
Bez słowa, i o dziwo nie klnąc - ruszył za resztą.

Pheam nie widział zbyt wiele z tej odległości. W dodatku do Asu dołączył ktoś inny, a na alei zaczynało robić się tłoczno. Jednak najgorszym faktem było to, iż podejrzany zaczynał się od nich oddalać! Nie można było na to pozwolić. Dlatego... Spojrzał na Alex i przyjął na klate (chociaż ledwo ledwo) jej mrożące krew w żyłach spojrzenie. Znał ją przecież dość długo i wiedział co to oznacza. Wiedział. Ale teraz nie było na to czasu. Złapał dziewczynę za ręke i wbrew jej ewntualnym sprzeciwom pobiegł przed siebie. Oczywiście, miał nadzieje, że nadąży za owym uciekinierem. (Zakładam, że to Asu znalazła się w ślepej uliczce, a ja stałem gdzieś dalej, bo jak sam zaznaczyłem, trzymałem się trochę z tyłu.) Jednocześnie miał oko na wszystko co dzieje się dookoła. Jeśli nadchodzi jakiś atak, wyciąga swój miecz i stara się go sparować, tak aby broń przeciwnika ześlizgneła się po jego klindze. Jeśli Alex przestaje za nim nadążac, bierze ją na ręce, hoohohho~~ i biegnie dalej. Jeśli ktoś zaatakuje go pod czas owej czynności, stara się robić odskoki i ewentualne uniki.

Szła w skupieniu kiedy nagle poczuła, że ktoś ją chwycił za ramię. Już miała się zamachnąć szablą kiedy usłyszała znajomy głos. Nie była zadowolona z tego faktu iż spotkała tutaj przywódcę gildii, a co dopiero jego towarzystwem. Zdenerwowana obróciła się w jego stronę:
- To moja sprawa co robię na lądzie i tobie nic do tego - Syknęła i ponownie zaczęła iść - Obejdzie się bez twojej pomocy - Odpowiedziała na jego propozycję.
Dla niej było tu utrudnieniem bo łatwiej jest samemu się skradać, no ale nie było mowy bo jeszcze Pan Krasnolud się pojawił. Właśnie doszła do ślepej uliczki i zamurowało ją. Nie spodziewała się tego zwłaszcza, że słyszała jego kroki. Długo to nie trwało bo po chwili było słychać czyjś śmiech, więc obróciła się w stronę skąd dochodzi i nie czekając na reakcję Cedrica pobiegła chcąc złapać owego mężczyznę i za razem być jak najdalej od przywódcy.

Spodziewał się takiego zachowania z jej strony:
- Jednak nalegam. Będę Ci towarzyszyć - On po prostu nie przyjmuje sprzeciwów.
Kiedy wszystko się zaczęło, zaczął za nią biec. W końcu nie pozwoli jej być samej, jakby nie patrzeć to jest kobieta. Jedną rękę trzymał na rękojeści miecza gotów w każdej chwili go wyjąć. Nie chciał mieć niemiłych niespodzianek w postaci zadrapań, pociętego ubrani lub ran. No ale w końcu mają przewagę nad przeciwnikiem, więc to jakiś plus. Do tego jeśli dobrze wiedział, Asu posiadała pewną ciekawą moc, która może się im przydać. O tak niech ten złoczyńca ma się na baczności i niech już żałuje, że zadarł z gildią złodziejską!

Falując kotarą natychmiast ruszył za zamaskowanym gościem, w obronie sprawiedliwości oczywiście! W gruncie rzeczy to sam nie wierzył że to robi. Pomaga chędożnej straży mimo że jest złodziejem, przemytnikiem i spiskowcem. No, może przy tym był także uczciwym przedsiębiorcą, oddanym państwu bankierem, i wzorowym obywatelem.
W każdym razie postanowił za te kilka miedziaków wykonać tą robotę zamiast strażników. Chędożone nieroby. Przyśpieszył, nie tyle żeby dogonić złodzieja, co żeby nie odstawać zbytnio od reszty.
-TY, KURWA, ŚMIEJĄCY SIĘ! MASZ OGNIA?- zaryczał, najwyraźniej w dobrej chęci. Zamierzał posłużyć się fotelem, nawet jeśli sam fortel był na poziomie przedszkola.